OsmanliTurkcesiSozlugu

nahv (A.) [ ﻮﺤﻥ ] 1.sözdizimi. 2.taraf. 3.gibi.
nahvet (A.) [ تﻮﺨﻥ ] böbürlenme.
nahvî (A.) [ یﻮﺤﻥ ] gramerci, nahiv uzmanı.
nâib (A.) [ ﺐﺋﺎﻥ ] 1.vekil. 2.kadı, yargıç.
nâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻥ ] erişen, kavuşan, murada eren.
nail olmak muradına ermek, kavuşmak, erişmek.
nâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻥ ] uyuyan.
nâka (A.) [ ﻪﻗﺎﻥ ] dişi deve.
nakd (A.) [ ﺪﻘﻥ ] 1.nakit. 2.madeni para.
nakden (A.) [ اﺪﻘﻥ ] peşin olarak.
nâkes (F.) [ ﺲﮐﺎﻥ ] 1.soysuz, işe yaramaz. 2.pinti, nekes.
nâkıs (A.) [ ﺺﻗﺎﻥ ] 1.eksik. 2.eksi.
nakış (A.) [ ﺶﻘﻥ ] desen.
nakib (A.) [ ﺐﻴﻘﻥ ] 1.şeyh yardımcısı. 2.reis vekili.
nâkil (A.) [ ﻞﻗﺎﻥ ] 1.taşıma, nakil. 2.anlatan, nakleden.
nakîsa (A.) [ ﻪﺼﻴﻘﻥ ] kusur.
nakîse (A.) [ ﻪﺼﻴﻘﻥ ] kusur.
nakkad (A.) [ دﺎﻘﻥ ] eleştirmen.
nakkal (A.) [ لﺎﻘﻥ ] nakleden, öykü veya masal anlatan.
nakkare (A.) [ ﻩرﺎﻘﻥ ] 1.davul. 2.dümbelek.
nakl (A.) [ ﻞﻘﻥ ] 1.nakil, anlatma. 2.taşıma.
nakledilmek 1.anlatılmak. 2.taşınmak.
naklen (A.) [ ﻼﻘﻥ ] naklederek, nakil yolu ile.
345