OsmanliTurkcesiSozlugu

nâcî (A.) [ ﯽﺝﺎﻥ ] kurtulan.
nâcins (F.-A.) [ ﺲﻨﺝﺎﻥ ] soysuz, cinsi bozuk.
nâçâr (F.) [ رﺎچﺎﻥ ] 1.çaresiz, sorunda. 2.ister istemez.
nâçîz (F.) [ ﺰﻴچﺎﻥ ] değersiz, önemsiz.
nâdân (F.) [ نادﺎﻥ ] 1.cahil. 2.hödük.
nâdânlık (F.-T.) 1.cahillik. 2.hödüklük.
nâdî (A.) [ یدﺎﻥ ] seslenen, çağıran.
nâdim (A.) [ مدﺎﻥ ] pişman.
nâdim etmek pişman etmek.
nâdim olmak pişman olmak.
nâdir (A.) [ ردﺎﻥ ] az bulunur.
nâdirât (A.) [ تاردﺎﻥ ] az bulunur şeyler.
nâdire (A.) [ ﻩردﺎﻥ ] az bulunur.
nâdiren (A.) [ اردﺎﻥ ] nadir olarak.
nâehl (F.-A.) [ ﻞهأﺎﻥ ] ehil olmayan, ehliyetli olmayan.
nâf (F.) [ فﺎﻥ ] göbek.
nafaka (A.) [ ﻪﻘﻔﻥ ] geçim parası.
nâfe (F.) [ ﻪﻓﺎﻥ ] 1.ceylanın göbeğinden çıkan misk. 2.sevgilinin saçı.
nâfercâm (F.) [ مﺎﺝﺮﻓ ﺎﻥ ] sonu iyi olmayan, yararsız.
nâfıa (A.) [ ﻪﻌﻓﺎﻥ ] bayındırlık işleri.
nâfıa müdüriyeti bayındırlık müdürlüğü.
nâfıa nâzırı bayındırlık bakanı.
nâfıa nezareti bayındırlık bakanlığı.
343