OsmanliTurkcesiSozlugu

nâ (F.) [ ﺎﻥ ] olumsuzluk eki.
na’l (A.) [ ﻞﻌﻥ ] nal.
na’lbend (A.-F.) [ ﺪﻨﺒﻠﻌﻥ ] nalbant.
na’lbur (A.-F.) [ ﺮﺒﻠﻌﻥ ] nalbur.
na’lçe (A.-F.) [ ﻪﭽﻠﻌﻥ ] nalça.
na’nâ’ (A.) [ عﺎﻨﻌﻥ ] nane.
na’re (A.) [ ﻩﺮﻌﻥ ] nara, haykırma.
na’ş (A.) [ ﺶﻌﻥ ] naaş, cenaze.
na’t (A.) [ ﺖﻌﻥ ] 1.övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nââşnâ (F.) [ ﺎﻨﺵﺁ ﺎﻥ ] yabancı.
naat (A.) [ ﺖﻌﻥ ] 1.övme. 2.Hz. Muhammed’i övücü şiir.
nâb (F.) [ بﺎﻥ ] saf, halis, katışıksız.
nâbecâ (F.) [ ﺎﺠﺑﺎﻥ ] yersiz.
nâbehre (F.) [ ﻩﺮﻬﺑﺎﻥ ] 1.nasipsiz. 2.soysuz.
nâbekâr (F.) [ رﺎﮑﺑﺎﻥ ] 1.hayırsız. 2.işe yaramaz.
nâbîna (F.) [ ﺎﻨﻴﺑﺎﻥ ] kör.
nâbûd (F.) [ دﻮﺑﺎﻥ ] 1.yok. 2.yokluk. 3.perişan.
nabz (A.) [ ﺾﺒﻥ ] nabız.
nabzgîr (A.-F.) [ ﺮﻴﮔ ﺾﺒﻥ ] nabza göre şerbet veren.
N
342