OsmanliTurkcesiSozlugu

müsabık (A.) [ ﻖﺑﺎﺴﻡ ] yarışmacı.
müsademe (A.) [ ﻪﻡدﺎﺼﻡ ] 1.çarpışma. 2.çatışma.
müsadere (A.) [ ﻩردﺎﺼﻡ ] mal varlığına el koyma.
müsadere edilmek mal varlığına el konulmak.
müsadere etmek mal varlığına el koymak.
müsâdif (A.) [ فدﺎﺼﻡ ] rastlar, rastlayan.
müsafir (A.) [ ﺮﻓﺎﺴﻡ ] 1.yolcu. 2.konuk.
müsâhelekârlık (A.-F.-T.) kolaylık gösterme.
müsaid (A.) [ ﺪﻋﺎﺴﻡ ] uygun.
müsalaha (A.) [ ﻪﺤﻝﺎﺼﻡ ] barış yapma.
müsalemetkâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﺖﻤﻝﺎﺴﻡ ] barışçıl.
müsâmaha (A.) [ ﻪﺤﻡﺎﺴﻡ ] hoşgörü.
müsâmahakâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻪﺤﻡﺎﺴﻡ ] hoşgörülü.
müsamere (A.) [ ﻩﺮﻡﺎﺴﻡ ] 1.gece eğlencesi. 2.okul piyesi.
müsâvat (A.) [ تاوﺎﺴﻡ ] eşitlik.
müsâvatsızlık (A.-T.) eşitsizlik.
müsbet (A.) [ ﺖﺒﺜﻡ ] olumlu, pozitif.
müsebbib (A.) [ ﺐﺒﺴﻡ ] yol açan, sebep olan.
müseccel (A.) [ ﻞﺠﺴﻡ ] tescilli.
müsekkin (A.) [ ﻦ ﮑﺴﻡ ] sakinleştirici, yatıştırıcı.
müsekkit (A.) [ ﺖﮑﺴﻡ ] susturucu.
müsellah (A.) [ ﺢﻠﺴﻡ ] silahlı.
müselleme (A.) [ ﻪﻤﻠﺴﻡ ] herkes tarafından kabul edilmiş.
332