OsmanliTurkcesiSozlugu

mürg (F.) [ غﺮﻡ ] kuş.
mürgâb (F.) [ بﺎﻏﺮﻡ ] 1.ördek. 2.kurbağa.
mürid (A.) [ ﺪیﺮﻡ ] 1.buyuran. 2.şeyhe bağlı kişi, mürit.
mürit bk. murid.
mürşid (A.) [ ﺪﺵﺮﻡ ] 1.şeyh. 2.doğru yolu gösteren, irşad eden.
mürteci (A.) [ ﻊﺠﺕﺮ ﻡ ] gerici.
mürted (A.) [ ﺪﺕﺮﻡ ] islam dininden çıkan.
mürtefi (A.) [ ﻊﻔﺕﺮﻡ ] yüksek.
mürtehen (A.) [ ﻦﻬﺕﺮﻡ ] rehinli, ipotekli.
mürteiş (A.) [ ﺶﻌﺕﺮﻡ ] titrek.
mürtekib (A.) [ ﺐﮑﺕﺮﻡ ] kötü bir iş yapan, işleyen.
mürteşî (A.) [ ﯽﺸﺕﺮﻡ ] rüşvetçi, rüşvet yiyen.
mürûr (A.) [ روﺮﻡ ] geçme, geçip gitme, geçiş.
mürûr -i zaman [ نﺎﻡز روﺮﻡ ] zamanın akışı.
mürûr etmek geçmek.
mürûr eylemek 1.geçmek. 2.uğramak.
mürüvvet (A.) [ توﺮﻡ ] 1.insanlık. 2.iyilik.
müsaade (A.) [ ﻩﺪﻋﺎﺴﻡ ] 1.izin. 2.yardım.
müsaade edilmek izin verilmek.
müsaade etmek izin vermek.
müsaadekâr (A.-F.) [ رﺎﮐ ﻩﺪﻋﺎﺴﻡ ] yardımcı, izin verici.
müsaadekârlık (A.-F.-T.) yardımcı olma, izin verme.
müsabaka (A.) [ ﻪﻘﺑﺎﺴﻡ ] yarışma.
331