OsmanliTurkcesiSozlugu

münebbih (A.) [ ﻪﺒﻨﻡ ] uyarıcı, uyandırıcı.
münekkid (A.) [ ﺪﻘﻨﻡ ] eleştirmen.
münevver (A.) [ رﻮﻨﻡ ] 1.aydınlanmış, parlak. 2.aydın fikirli.
münevver eylemek aydınlatmak.
münfail olmak gücenmek, alınmak.
münferid (A.) [ دﺮﻔﻨﻡ ] 1.ayrı, tek başına. 2.tektük.
münhal (A.) [ ﻞﺤﻨﻡ ] 1.boş, açık. 2.çölülmüş.
münhasır (A.) [ ﺮﺼﺤﻨﻡ ] dönük, ait, yönelik.
münhasıran (A.) [ اﺮﺼﺤﻨﻡ ] sırf, sadece.
münhedim olmak yıkılmak, yok olmak.
münhezim (A.) [ مﺰﻬﻨﻡ ] bozguna uğramış.
münhezim olmak bozguna uğramak.
müneccim (A.) [ ﻢﺠﻨﻡ ] yıldızbilimci, astrolog.
münkasım (A.) [ ﻢﺴﻘﻨﻡ ] bölünmüş.
münkasım olmak bölünmek, bölünmüş olmak.
münker (A.) [ ﺮﮑﻨﻡ ] inkâr edilen.
münkesir (A.) [ ﺮﺴﮑﻨﻡ ] kırık.
münkesir olmak kırılmak.
münkir (A.) [ ﺮﮑﻨﻡ ] inkâr eden.
münselib olmak kalmamak.
müntahab (A.) [ ﺐﺨﺘﻨﻡ ] seçilmiş, seçkin.
müntahabat (A.) [ تﺎﺒﺨ ﺘﻨﻡ ] seçki, antoloji.
müntakim (A.) [ ﻢﻘﺘﻨﻡ ] intikam alan.
329