OsmanliTurkcesiSozlugu

mün’akid (A.) [ ﺪﻘﻌﻨﻡ ] yapılmış, imzalanmış, kabul edilmiş.
mün’akis (A.) [ ﺲﮑﻌﻨﻡ ] yansıtan.
mün’im (A.) [ ﻢﻌﻨﻡ ] 1.Tanrı. 2.velînimet.
münâcat (A.) [ تﺎﺝﺎﻨﻡ ] Tanrı’ya yakarma.
münâdi (A.) [ یدﺎﻨﻡ ] 1.müezzin. 2.tellal, çığırtkan.
münafık (A.) [ ﻖﻓﺎﻨﻡ ] ikiyüzlü, nifak sokucu.
münâkalat (A.) [ تﻼﻗﺎﻨ ﻡ ] taşımacılık.
münâkasa (A.) [ ﻪﺼﻗﺎﻨﻡ ] açık eksiltme.
münâkaşa [ ﻪﺸﻗﺎﻨﻡ ] 1.tartışma. 2.irdeleme.
münâkız olmak (A.-T.) çelişmek.
münakkaş (A.) [ ﺶﻘﻨﻡ ] nakışlı, işlemeli, desenli.
münasebat (A.) [ تﺎﺒﺱﺎﻨﻡ ] münasebetler.
münatif (A.) [ ﻒﻄﻌ ﻨﻡ ] çevrilmiş,yönelik.
münatif olmak çevrilmek.
münâvebeten (A.) [ ﺔ ﺑوﺎﻨﻡ ] dönüşümlü olaram.
münaza’ât (A.) [ تﺎﻋزﺎﻨﻡ ] çatışmalar, çekişmeler.
münbais (A.) [ ﺚﻌﺒﻨﻡ ] ileri gelen, kaynaklanan.
münbit (A.) [ ﺖﺒﻨﻡ ] verimli.
müncemid (A.) [ ﺪﻤﺠﻨﻡ ] donuk.
müncer olmak sonuçlanmak.
mündemic (A.) [ ﺞﻡﺪﻨﻡ ] içinde yer alan, içinde bulunan.
mündericât (A.) [ تﺎﺝرﺪﻨﻡ ] içindekiler.
münderis olmak izi kalmamak.
328