OsmanliTurkcesiSozlugu

mülga (A.) [ ﺎﻐﻠﻡ ] kaldırılmış.
mülhakat (A.) [ تﺎﻘﺤﻠﻡ ] 1.ekler. 2.bir yere bağlı olan başka yerler.
mülk (A.) [ ﮏﻠﻡ ] 1.yurt. 2.kazanç getiren taşınmaz.
mülteci (A.) [ ﯽﺠﺘﻠﻡ ] sığınmacı.
mültefit (A.) [ ﺖﻔﺘﻠﻡ ] iltifat eden, güleryüzlü.
mülûk (A.) [ کﻮﻠﻡ ] melikler.
mümane’et (A.) [ ﺖﻌﻥﺎﻤﻡ ] engelleme.
mümaselet (A.) [ ﺖﻠﺛﺎﻤﻡ ] benzerlik.
mümasil (A.) [ ﻞﺛﺎﻤﻡ ] benzer, andıran.
mümasil olmak berbirine benzemek.
mümâşat (A.) [ تﺎﺵﺎﻤﻡ ] uysallık, suyuna gitme, alttan alma.
mümessil (A.) [ ﻞﺜﻤﻡ ] 1.temsilci. 2.sınıf temsilcisi.
mümeyyiz (A.) [ ﺰﻴﻤﻡ ] 1.katip. 2.sınava giren öğretmen.
mümeyyize (A.) [ ﻩﺰﻴﻤﻡ ] tırnak işareti.
mümin (A.) [ ﻦﻡﺆﻡ ] inanan, iman eden.
müminîn (A.) [ ﻦﻴﻨﻡﺆﻡ ] inananlar, iman edenler.
mümkin (A.) [ ﻦﮑﻤﻡ ] mümkün.
mümsik (A.) [ ﮏﺴﻤﻡ ] elisıkı.
mümtaz (A.) [ زﺎﺘﻤﻡ ] seçkin.
mümtehin (A.) [ ﻦﺤﺘﻤﻡ ] sınav yapan, sınayan.
mümteni (A.) [ ﻊﻨﺘﻤﻡ ] imkansız.
mümzâ (A.) [ ﯽﻀﻤﻡ ] imzalı, imzalanmış.
mün’adim olmak yok olmak.
327