OsmanliTurkcesiSozlugu

mustakim (A.) [ ﻢﻴﻘﺘﺴﻡ ] doğru, düz, dosdoğru.
mûş (F.) [ شﻮﻡ ] fare.
muşamma (A.) [ ﻊﻤﺸﻡ ] muşamba.
mûşikâfâne (F.) [ ﻪﻥﺎﻓﺎﮑﺵﻮﻡ ] kılı kırk yararak.
muşt (F.) [ ﺖﺸﻡ ] 1.yumruk. 2.avuç.
muta’assıb (A.) [ ﺐﺼﻌﺘﻡ ] taassup gösteren, aşırı tutucu, yobaz.
mutabık (A.) [ ﻖﺑﺎﻄﻡ ] uyan, uyumlu.
mutâlebât (A.) [ تﺎﺒﻝﺎﻄﻡ ] istekler.
mutâlebe (A.) [ ﻪﺒﻝﺎﻄﻡ ] 1.istek. 2.isteme, talep.
mutâlebe etmek istemek, talep etmek.
mutantan (A.) [ ﻦﻄﻨﻄﻡ ] 1.tantanalı. 2.gösterişli.
mutarriden (A.) [ ادﺮﻄﻡ ] biteviye.
mutasarrıf (A.) [ فﺮﺼﺘﻡ ] sancak beyi.
mutasavvıfâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻓﻮﺼﺘﻡ ] sûfice.
mutâva’at (A.) [ ﺖﻋوﺎﻄﻡ ] baş eğme, boyun eğme, itaat.
mutavattın (A.) [ ﻦﻃﻮﺘﻡ ] yurt tutmuş.
mutayebe (A.) [ ﻪﺒیﺎﻄﻡ ] şakalaşma, birbirine fıkra anlatma.
mutazammin (A.) [ ﻦﻤﻀﺘﻡ ] içeren.
mutazarrır (A.) [ رﺮﻀﺘﻡ ] zarar gören.
mutazarrır olmak zarar görmek.
muteber (A.) [ ﺮﺒﺘﻌﻡ ] 1.itibarlı. 2.geçerli.
mutedil (A.) [ لﺪﺘﻌﻡ ] 1.ylıman. 2.mülayim, hoşgörülü.
mutekid (A.) [ ﺪﻘﺘﻌﻡ ] inanan, inancında olan.
320