OsmanliTurkcesiSozlugu

murûr etmek geçmek.
murzia (A.) [ ﻪﻌﺽﺮﻡ ] sütanne.
musâb (A.) [ بﺎﺼﻡ ] yakalanmış, tutulmuş, uğramış.
musâb olmak yakalanmak, tutulmak.
musadif (A.) [ فدﺎﺼﻡ ] rastlayan.
musâfaha (A.) [ ﻪﺤﻓﺎﺼﻡ ] tokalaşma.
musâfaha etmek tokalaşmak, el sıkışmak.
musahabe (A.) [ ﻪﺒ ﺣﺎﺼﻡ ] konuşma, sohbet etme.
musahhah (A.) [ ﺢﺤﺼﻡ ] düzeltilmiş.
musahib (A.) [ ﺐﺣﺎﺼﻡ ] 1.arkadaş, sohbet arkadaşı. 2.padişahın özel işlerine
bakan.
musalaha (A.) [ ﻪﺤﻝﺎﺼﻡ ] barış.
musanna 1.gösterişli. 2.usta elinden çıkmış.
musannif (A.) [ ﻒﻨﺼﻡ ] yazar, kitap yazarı.
musarra (A.) [ عﺮﺼﻡ ] iki mısraı birbiriyle kafiyelendirilmiş beyit.
musattah (A.) [ ﺢﻄﺴﻡ ] düz.
musavver (A.) [ رﻮﺼﻡ ] 1.resimli. 2.tasvir edilmiş.
musavvir (A.) [ رﻮﺼﻡ ] ressam.
mushaf (A.) [ ﻒﺤﺼﻡ ] Kur’ân.
musîbet (A.) [ ﺖﺒﻴﺼﻡ ] 1.bela. 2.şirret, uğursuz.
mûsikîşinas (A.-F.) [ سﺎﻨﺵ ﯽﻘﻴﺱﻮﻡ ] müzisyen.
musir (A.) [ ﺮﺼﻡ ] ısrarcı, ısrar eden.
musirrane (A.-F.) [ ﻪﻥاﺮﺼﻡ ] ısrarla, ısrar ederek.
319