OsmanliTurkcesiSozlugu

meydân (A.) [ ناﺪﻴﻡ ] alan.
meygûn (F.) [ نﻮﮕﻴﻡ ] şarap rengi.
meyhâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺨﻴﻡ ] şarap içilen yer, içkievi.
meyhâr (F.) [ راﻮﺨﻴﻡ ] içkici.
meyil (A.) [ ﻞﻴﻡ ] istek, eğilim.
meyil vermek eğilim göstermek.
meykede (F.) [ ﻩﺪﮑﻴﻡ ] meyhane.
meyl (A.) [ ﻞﻴﻡ ] 1.eğim. 2.eğilim, istek. 3.yatkınlık.
meyl etmek (A.-T.) eğilmek.
meymene (A.) [ ﻪﻨﻤﻴﻡ ] sağ kanat.
meymûn (A.) [ نﻮﻤﻴﻡ ] uğurlu.
meysere (A.) [ ﻩﺮﺴﻴﻡ ] sol kanat.
meyt (A.) [ ﺖﻴﻡ ] ölü.
meyus (A.) [ سﻮیﺄﻡ ] umutsuz, üzgün.
meyvedâr (F.) [ راد ﻩﻮﻴﻡ ] meşveli.
meyyâl (A.) [ لﺎﻴﻡ ] 1.eğimli. 2.eğilimli.
meyyit (A.) [ ﺖﻴﻡ ] ölü.
mezâhib (A.) [ ﺐه اﺬﻡ ] mezhepler.
mezâlim (A.) [ ﻢﻝﺎﻈﻡ ] zulümlerr.
mezâmin (A.) [ ﻦﻡﺎﻀﻡ ] 1.kavramlar. 2.incelikler. 3.semboller.
mezargâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮔراﺰﻡ ] mezar yeri.
mezâri (A.) [ عراﺰﻡ ] tarlalar.
mezâyâ (A.) [ ﺎیاﺰﻡ ] meziyetler, üstünlükler.
305