OsmanliTurkcesiSozlugu

meşhed (A.) [ ﺪﻬﺸﻡ ] şehit düşülen yer.
meşher (A.) [ ﺮﻬﺸﻡ ] sergi, sergilenen yer.
meşhûd (A.) [ دﻮﻬﺸﻡ ] görülmüş, gözlenmiş.
meşhûd olmak görülmek, gözlenmek.
meşhûn (A.) [ نﻮﺤﺸﻡ ] dolu.
meşhûr (A.) [ رﻮﻬﺸﻡ ] ünlü, tanınmış, bilinen.
meşîhat (A.) [ ﺖﺨﻴﺸﻡ ] 1.şeyhlik. 2.şeyhlik makamı.
meşk (A.) [ ﻖﺸﻡ ] 1.yazı örneği. 2.temrin.
meşk (F.) [ ﮏﺸﻡ ] kırba.
meşkûk (A.) [ کﻮﮑ ﺸﻡ ] şüphe götürür.
meşkûkiyyet (A.) [ ﺖﻴﮐﻮﮑﺸﻡ ] şüphe götürme.
meşkûr (A.) [ رﻮﮑﺸﻡ ] övülen, beğenilen.
meşreb (A.) [ بﺮﺸﻡ ] 1.yaratılış, tabiat. 2.içme yeri.
meşrebe (A.) [ ﻪﺑﺮﺸﻡ ] maşrapa.
meşrû (A.) [ عوﺮﺸﻡ ] yasal.
meşrûbât (A.) [ تﺎﺑوﺮﺸﻡ ] içilecek şeyler.
meşrûh (A.) [ حوﺮﺸﻡ ] açıklanmış, şerhedilmiş.
meşrûhât (A.) [ تﺎﺣوﺮﺸﻡ ] açıklamalar.
meşrûiyyet (A.) [ ﺖﻴﻋوﺮﺸﻡ ] yasallık.
meşrût (A.) [ طوﺮﺸﻡ ] koşullu.
meşrut olunmak şart koşulmak.
meşşâte (A.) [ ﻪﻃﺎﺸﻡ ] gelin süsleyen.
meşveret (A.) [ ترﻮﺸﻡ ] danışma.
302