OsmanliTurkcesiSozlugu

mesîr (A.) [ ﺮﻴﺴﻡ ] 1.seyir yeri. 2.güzergah.
mesîre (A.) [ ﻩﺮﻴﺴﻡ ] gezinti yeri.
mesken (A.) [ ﻦﮑﺴﻡ ] konut.
mesken etmek yurt tutmak.
mesken ittihaz etmek (A.-T.) yurt tutmak, mesken edinmek.
meskenet (A.) [ ﺖﻨﮑﺴﻡ ] miskinlik.
meskûkât (A.) [ تﺎﮐﻮﮑﺴﻡ ] madenî paralar, sikkeler.
meskûn (A.) [ نﻮﮑﺴﻡ ] yerleşilmiş, iskan edilmiş.
meslah (A.) [ ﺦﻠﺴﻡ ] mezbaha.
meslek (A.) [ ﮏﻠﺴﻡ ] 1.yol, tarz. 2.sistem. 3.uğraşı, meslek.
meslûl (A.) [ لﻮﻠﺴﻡ ] veremli.
mesmû (A.) [ عﻮﻤﺴﻡ ] duyulan, işitilen.
mesmûat (A.) [ تﺎﻋﻮﻤﺴﻡ ] duyulanlar, işitilenler.
mesmûm (A.) [ مﻮﻤﺴﻡ ] zehirli.
mesned (A.) [ ﺪﻨﺴﻡ ] 1.dayanak. 2.makam.
mesnevîhan (A.-F.) [ ناﻮﺧ یﻮﻨﺜﻡ ] mesnevi okuyan.
mesruk (A.) [ قوﺮﺴﻡ ] çalınmış.
mesrûr (A.) [ روﺮﺴﻡ ] sevinçli.
mesrûrane (A.-F.) [ ﻪﻥاروﺮﺴﻡ ] sevinçle.
messah (A.) [ حﺎﺴﻡ ] ölçümcü.
mest (F.) [ ﺖﺴﻡ ] sarhoş, mest.
mestâne (F.) [ ﻪﻥﺎﺘﺴﻡ ] sarhoşça.
mestî (F.) [ ﯽﺘﺴﻡ ] sarhoşluk.
300