OsmanliTurkcesiSozlugu

asalet (A.) [ﺖﻝﺎﺹا] asillik.
asamm (A.) [ﻢﺹا] sağır.
âsân (F.) [نﺎﺱﺁ] kolay.
âsâr (A.) [رﺎﺛﺁ] 1.izler. 2.eserler.
âsâyiş (F.) [ﺶیﺎﺱﺁ] 1.huzur. 2.güvenlik.
âsâyiş berkemâl [ لﺎﻤﮐﺮﺑ ﺶیﺎﺱﺁ ] her yerde huzur hakim.
asdika (A.) [ﺎﻗﺪﺹا] gerçek dostlar.
asel (A.) [ﻞﺴﻋ] bal.
ases (A.) [ﺲﺴﻋ] gece bekçisi.
asfer (A.) [ﺮﻔﺹا] 1.sarı. 2.soluk benizli.
asgar (A.) [ﺮﻐﺹا] en küçük.
asgarî (A.) [یﺮﻐﺹا] en az.
ashâb (A.) [بﺎﺤﺹا] 1.dostlar, arkadaşlar. 2.sahipler.
âsım (A.) [ﻢﺹﺎﻋ] 1.günahtan sakınan. 2.iffetli.
asır ba’de asır (A.) [ﺮﺼﻋ ﺪﻌﺑ ﺮﺼﻋ] asırlarca, yüzyıllarca.
âsî (A.) [ﯽﺹﺎﻋ] 1.isyancı. 2.günahkâr.
âsîb (F.) [ﺐﻴﺱﺁ] felaket, bela, zarar.
asîl (A.) [ﻞﻴﺹا] 1.sağlam. 2.soylu.
asîlzâde (A.-F.) [ﻩداز ﻞﻴﺹا] soylu çocuğu, asilzade.
asîr (A.) [ﺮﻴﺼﻋ] özsuyu, usare.
âsitan (F.) [نﺎﺘﺱﺁ] eşik.
âsiyâ (F.) [ﺎﻴﺱﺁ] değirmen.
âsiyâb (F.) [بﺎﻴﺱﺁ] değirmen.
30