OsmanliTurkcesiSozlugu

merbut (A.) [ طﻮﺑﺮﻡ ] bağlı.
merbûtiyet (A.) [ ﺖﻴﻃﻮﺑﺮﻡ ] 1.bağlılık. 2.düşkünlük, aşırı ilgi.
mercân (A.) [ نﺎﺝﺮﻡ ] mercan.
merci (A.) [ ﻊﺝﺮﻡ ] başvuru yeri.
merd (F.) [ دﺮﻡ ] 1.adam. 2.yiğit.
merdâne (F.) [ ﻪﻥادﺮﻡ ] yiğitçe.
merdiven (F.) [ نﺎﺑدﺮﻥ ] merdiven.
merdûd (A.) [ دودﺮﻡ ] reddedilmiş, kabul edilmemiş.
merdum (F.) [ مدﺮﻡ ] 1.insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdumharlık (F.-T.) insan eti yeme, yamyamlık..
merdüm (F.) [ مدﺮﻡ ] 1.insan. 2.halk. 3.gözbebeği.
merdümek (F.) [ ﮏﻡدﺮﻡ ] gözbebeği.
merdümgiriz (F.) [ ﺰیﺮﮕﻡﺮﻡ ] insanlardan kaçan.
merdümhar (F.) [ راﻮﺧ مدﺮﻡ ] insan yiyen, yamyam.
merdümî (F.) [ ﯽﻡدﺮﻡ ] 1.insanlık. 2.yiğitlik.
meremmet (A.) [ ﺖﻡﺮﻡ ] onarım.
meremmet etmek onarmak.
merg (F.) [ گﺮﻡ ] ölüm.
mergub (A.) [ بﻮﻏﺮﻡ ] rağbet edilen, aranılan, istenilen.
merhale (A.) [ ﻪﻠﺣﺮﻡ ] 1.aşama. 2.konak, menzil.
merhamet (A.) [ ﺖﻤﺣﺮﻡ ] acıma.
merhamet etmek acımak.
merhametli (A.-T.) acıyan.
297