OsmanliTurkcesiSozlugu

mensûb (A.) [ بﻮﺼﻨﻡ ] nispet edilen, ait, bağlı.
mensûbîn (A.) [ ﻦﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ] mensuplar.
mensubiyet (A.) [ ﺖﻴﺑﻮﺼﻨﻡ ] mensup olma, bağlı olma.
mensûc (A.) [ جﻮﺴﻨﻡ ] dokunmuş.
mensûcât (A.) [ تﺎﺝﻮﺴﻨﻡ ] 1.dokumalar. 2.dokuma sektörü.
mensûh (A.) [ خﻮﺴﻨﻡ ] hükümsüz.
mensûr (A.) [ رﻮﺜﻨﻡ ] düzyazı.
menşe (A.) [ ﺎﺸﻨﻡ ] köken..
menşur (A.) [ رﻮﺸﻨﻡ ] 1.ferman. 2.prizma.
menus (A.) [ سﻮﻥﺄﻡ ] 1.alışılmış. 2.alışkın.
menût (A.) [ طﻮﻨﻡ ] bağlı.
menzil (A.) [ لﺰﻨﻡ ] 1.konak. 2.ev. 3.bir günde gidilebilen yol.
menzil alınmak yol alınmak.
menzil almak yol almak.
menzilgâh (A.-F.) [ ﻩﺎﮕﻝﺰﻨﻡ ] konak yeri.
mer’î (A.) [ ﯽﺋﺮﻡ ] yürürlükte, geçerli.
mera (A.) [ ﯽﻋﺮﻡ ] otlak.
merâkiz (A.) [ ﺰ ﮐاﺮﻡ ] merkezler.
merâm (A.) [ ماﺮﻡ ] amaç, anlatılmak istenen şey.
merâret (A.) [ تراﺮﻡ ] acılık.
merâsî (A.) [ ﯽﺛاﺮﻡ ] ağıtlar, mersiyeler.
merâsim (A.) [ ﻢﺱاﺮﻡ ] 1.törenler. 2.tören.
merâtib (A.) [ ﺐﺕاﺮﻡ ] rütbeler, mertebeler.
296