OsmanliTurkcesiSozlugu

memlûk (A.) [ کﻮﻠﻤﻡ ] köle.
memnû (A.) [ عﻮﻨﻤﻡ ] yasak.
memnûa (A.) [ ﻪﻋﻮﻨﻤﻡ ] yasak.
memnûiyet (A.) [ ﺖﻴﻋﻮﻨﻡ ] yasak olma hali.
memnûn (A.) [ نﻮﻨﻤﻡ ] 1.mutlu, razı. 2.sevinçli.
memnun etmek 1.mutlu edilmek, razı edilmek. 2.sevindirilmek.
memnuniyet (A.) [ ﺖﻴﻥﻮﻨﻤﻡ ] memnunluk.
memûl (A.) [ لﻮﻡﺄﻡ ] umulan, beklenilen.
memur (A.) [ رﻮﻡﺄﻡ ] 1.görevli. 2.devlet memuru.
memurîn (A.) [ ﻦیرﻮﻡﺄﻡ ] memurlar, görevliler.
memûriyet (A.) [ ﺖیرﻮﻡﺄﻡ ] memurluk.
memzuc (A.) [ جوﺰﻤﻡ ] karışık.
men (F.) [ ﻦﻡ ] ben.
men’ (A.) [ ﻊﻨﻡ ] 1.engel olma, alıkoyma. 2.engel olunma, alıkonulma.
3.yasaklama. 4.yasaklanma.
men’ edilmek yasaklanmak.
men’ etmek 1.engel olmak, alıkoymak. 2.yasaklamak.
men’ olunmak yasaklanmak.
menâbi’ (A.) [ ﻊﺑﺎﻨﻡ ] kaynaklar.
menâfi’ (A.) [ ﻊﻓﺎﻨﻡ ] menfaatler, çıkarlar, yararlar.
menâkıb (A.) [ ﺐﻗﺎﻨﻡ ] menkıbeler, övgüye değer özellikler.
menâm (A.) [ مﺎﻨﻡ ] 1.uyku. 2.rüya.
menâre (A.) [ ﻩرﺎﻨﻡ ] minare.
294