OsmanliTurkcesiSozlugu

medhetmek övmek.
medhiye (A.) [ ﻪﻴﺣﺪﻡ ] övgü.
medhiyyât (A.) [ تﺎﻴﺣﺪﻡ ] övgüler.
medhûş (A.) [ شﻮهﺪﻡ ] dehşete kapılmış.
medîd (A.) [ ﺪیﺪﻡ ] 1.uzun. 2.çekilmiş.
medîde (A.) [ ﻩﺪیﺪﻡ ] 1.uzun. 2.çekilmiş.
medîha (A.) [ ﻪﺤیﺪﻡ ] övgü şiiri, kaside.
medîhagû (A.-F.) [ ﻮﮔ ﻪﺤیﺪﻡ ] övgü şairi, kaside şairi.
medîne (A.) [ ﻪﻨیﺪﻡ ] 1.şehir. 2.Medine.
medînetünnebî (A.) [ ﯽﺒﻨﻝا ﺔﻨیﺪﻡ
] Medine.
medînetüsselam (A.) [ مﻼﺴﻝا ﺔﻨیﺪﻡ
] Bağdat.
medlûl (A.) [ لﻮﻝﺪﻡ ] kanıt olarak gösterilen.
medresevî (A.) [ یﻮﺱرﺪﻡ ] medrese ile ilgili.
medrûs (A.) [ سورﺪﻡ ] 1.eski, yırtık pırtık. 2.ders olarak verilen.
medyûn (A.) [ نﻮیﺪﻡ ] borçlu.
mefâhîm (A.) [ ﻢﻴهﺎﻔﻡ ] mefhumlar.
mefâhir (A.) [ ﺮﺧﺎﻔﻡ ] övünülecek şeyler.
mefâsıl (A.) [ ﻞﺹﺎﻔﻡ ] eklemler.
mefâtih (A.) [ ﺢﻴﺕﺎﻔﻡ ] anahtarlar.
mefhar (A.) [ ﺮﺨﻔﻡ ] övünç kaynağı.
mefhum (A.) [ مﻮﻬﻔﻡ ] kavram.
mefhûm olmak anlaşılmak.
mefkûd (A.) [ دﻮﻘﻔﻡ ] 1.kayıp. 2.yok olmuş.
289