OsmanliTurkcesiSozlugu

medâfin (A.) [ ﻦﻓاﺪﻡ ] mezarlar.
medâr (A.) [ راﺪﻡ ] 1.yörünge 2.dönence. 3.vesile, vasıta. 4.yardımcı.
medâric (A.) [ جراﺪﻡ ] merdivenler.
medâris (A.) [ سراﺪﻡ ] medreseler.
medd (A.) [ ﺪﻡ ] 1.uzatma. 2.çekme.
meddâh (A.) [ حاﺪﻡ ] 1.çok öven. 2.meddah.
meded (A.) [ دﺪﻡ ] yardım, medet.
mededhâh (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧدﺪﻡ ] yardım isteyen.
mededkâr (A.-F.) [ رﺎﮐدﺪﻡ ] yardım eden, yardımcı.
mededres (A.-F.) [ سردﺪﻡ ] yardıma koşan, imdada koşan.
medenî (A.) [ ﯽﻥﺪﻡ ] 1.şehirli. 2.uygar. 3.görgülü. 4.Medineli.
medenîleşmek uygarlaşmak.
medeniyyet (A.) [ ﺖﻴﻥﺪﻡ ] uygarlık.
medfa (A.) [ ﻊﻓﺪﻡ ] top.
medfen (A.) [ ﻦﻓﺪﻡ ] mezar, defin yeri.
medfû (A.) [ عﻮﻓﺪﻡ ] 1.çıkarılmış. 2.dışkı. 3.para kasasından çıkmış.
medfûn (A.) [ نﻮﻓﺪ ﻡ ] gömülü, defnedilmiş.
medfûn edilmek gömülmek.
medh (A.) [ حﺪﻡ ] övgü.
medhal (A.) [ ﻞﺧﺪﻡ ] 1.giriş. 2.giriş yeri. 3.başlangıç. 4.dehalet.
medhaldâr (A.-F.) [ راﺪﻠﺧﺪﻡ ] parmağı olan, müdahale etmiş olan.
medhaldar bulunmak (A.-F.-T.) parmağı olmak; müdahalesi bulunmak.
medhedilmek övülmek.
288