OsmanliTurkcesiSozlugu

mecelle (A.) [ ﻪﻠﺠﻡ ] dergi.
mechûl (A.) [ لﻮﻬﺠﻡ ] bilinmeyen.
mechûlât (A.) [ تﻻﻮﻬﺠﻡ ] bilinmeyenler.
mechûliyet (A.) [ ﺖﻴﻝﻮﻬﺠﻡ ] bilinmezlik.
mechûlünneseb (A.) [ ﺐﺴﻨﻝا لﻮﻬﺠﻡ ] onun bunun çocuğu.
mecîd (A.) [ ﺪﻴﺠﻡ ] ulu.
meclis (A.) [ ﺲﻠﺠﻡ ] toplantı yeri.
meclisefrûz (A.-F.) [ زوﺮﻓا ﺲﻠﺠﻡ ] meclisi aydınlatan, meclisi şenlendiren.
meclûb (A.) [ بﻮﻠﺠﻡ ] 1.celbedilmiş. 2.aşık, tutkun.
mecma’ (A.) [ ﻊﻤﺠﻡ ] toplantı yeri.
mecmû’ (A.) [ عﻮﻤﺠﻡ ] toplam, tümü.
mecmûa (A.) [ ﻪﻋﻮﻤﺠﻡ ] 1.dergi. 2.küçük risale veya farklı kitapların bir araya
getirildiği eser.
mecmûan (A.) [ ﺎﻋﻮﻤﺠﻡ ] toplam olarak.
mecnûn (A.) [ نﻮﻨﺠﻡ ] 1.delice seven. 2.cinli. 3.Leyla’nın aşığı.
mecnûnâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻥﻮﻨﺠﻡ ] çılğınca, delicesine.
mecrâ (A.) [ اﺮﺠﻡ ] 1.su yatağı. 2.yol, güzergah.
mecrûh (A.) [ حوﺮﺠﻡ ] yaralı.
mecrûhîn (A.) [ ﻦﻴﺣوﺮﺠﻡ ] yaralılar.
mecûsî (A.) [ ﯽﺱﻮﺠﻡ ] ateşperest, ateşe tapan.
meczûb (A.) [ بوﺬﺠﻡ ] 1.cezbedilmiş. 2.Tanrı sevgisiyle cezbeye kapılan. 2.deli.
med’uv (A.) [ ﻮﻋﺪﻡ ] davetli.
med’uvvîn (A.) [ ﻦیﻮﻋﺪﻡ ] davetliler.
287