OsmanliTurkcesiSozlugu

mebhas (A.) [ ﺚﺤﺒﻡ ] 1.bölüm, fasıl. 2.bilim.
mebhûs (A.) [ ثﻮﺤﺒﻡ ] bahsedilen.
mebhût (A.) [ تﻮﻬﺒﻡ ] şaşkın.
meblağ (A.) [ ﻎﻠﺒﻡ ] 1.tutar. 2.para.
mebnâ (A.) [ ﯽﻨﺒﻡ ] bina.
mebnî (A.) [ ﯽﻨﺒﻡ ] 1.dayanan. 2.bina edilmiş.
mebsût (A.) [ طﻮﺴﺒﻡ ] yaygın, açık.
mebsûten (A.) [ ﺎﻃﻮﺴﺒﻡ ] yaygın olarak.
mebus (A.) [ ثﻮﻌﺒﻡ ] 1.gönderilmiş. 2.milletvekili. 3.ölümden sonra dirilen.
mebzûl (A.) [ لوﺬ ﺒﻡ ] bol.
mebzûlen (A.) [ ﻻوﺬﺒﻡ ] bolca.
mebzûliyet (A.) [ ﺖﻴﻝوﺬﺒﻡ ] bolluk.
mec’ûl (A.) [ لﻮﻌﺠﻡ ] yapay.
mecâl (A.) [ لﺎﺠﻡ ] 1.güç, kuvvet. 2.fırsat.
mecâlis (A.) [ ﺲﻝﺎﺠﻡ ] meclisler.
mecâmi (A.) [ ﻊﻡﺎﺠﻡ ] toplantı yerleri.
mecânîn (A.) [ ﻦﻴ ﻥﺎﺠﻡ ] mecnunlar, çılgınlar.
mecbûr (A.) [ رﻮﺒﺠﻡ ] 1.zorunlu. 2.zora koşulmuş.
mecbûrî (A.) [ یرﻮﺒﺠﻡ ] zorunlu.
mecbûriyet (A.) [ ﺖیرﻮﺒﺠﻡ ] zorunluluk.
meccânen (A.) [ ﺎﻥﺎﺠﻡ ] parasız olarak.
meccânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺠﻡ ] parasız.
mecd (A.) [ ﺪﺠﻡ ] ululuk.
286