OsmanliTurkcesiSozlugu

mayûb (A.) [ بﻮﻴﻌﻡ ] 1.kusurlu. 2.ayıplanmış.
mazanna (A.) [ ﻪﻨﻈﻡ ] 1.ermiş sanılan.2.zan altındaki.
mazarrat (A.) [ تﺮﻀﻡ ] 1.zarar verme. 2.zarar.
mazarrât (A.) [ تاﺮﻀﻡ ] zararlar.
mazbata (A.) [ ﻪﻄﺒﻀﻡ ] tutanak.
mazbata tanzim etmek tutanak düzenlemek.
mazbut (A.) [ طﻮﺒﻀﻡ ] 1.zaptedilmiş. 2.kayda geçirilmiş. 3.derli toplu. 4.sağlam.
mazbutat (A.) [ تﺎﻃﻮﺒﻀﻡ ] kayda geçirilenler.
mazeret (A.) [ ترﺬﻌﻡ ] özür.
mazerethâh (A.-F.) [ ﻩاﻮﺧ ترﺬﻌﻡ ] özür dileyen.
mazhar (A.) [ ﺮﻬﻈﻡ ] 1.ortaya çıkış yeri. 2.şereflenme, nail olma.
mazhar olmak karşılaşmak, nail olmak.
mâzi (A.) [ ﯽﺽﺎﻡ ] geçmiş, geçmiş zaman.
mazlum (A.) [ مﻮﻠﻈﻡ ] 1.zulme uğramış. 2.sesiz sedasız.
mazlumâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻡﻮﻠﻈﻡ ] mazlumca.
mazlûmiyet (A.) [ ﺖﻴﻡﻮﻠﻈﻡ ] 1.mazlumluk, zulme uğramışlık. 2.sesiz sedasız
olma.
mazmaza (A.) [ ﻪﻀﻤﻀﻡ ] gargara.
mazmaza yapmak gargara yapmak, ağızda su çalkalamak.
mazmun (A.) [ نﻮﻤﻀﻡ ] 1.kavram. 2.ince söz.
maznun (A.) [ نﻮﻨﻈﻡ ] zanlı.
maznun olmak zan altında kalmak.
mazrub (A.) [ بوﺮﻀﻡ ] 1.dövülen. 2.çarpılan.
284