OsmanliTurkcesiSozlugu

arab (A.) [بﺮﻋ] arap
arabî (A.) [ﯽﺑﺮﻋ] arapça.
arak (A.) [قﺮﻋ] 1.ter. 2.rakı.
arakçîn (A.-F.) [ﻦﻴﭽﻗﺮﻋ] takke kavuk altı takkesi.
arakdâr (A.-F.) [راﺪﻗﺮﻋ] terli.
arakıyye (A.) [ﻪﻴﻗﺮﻋ] derviş külahı.
ârâm (F.) [مارﺁ] 1.dinlenme. 2.yerleşme.
ârâm etmek yerleşmek
ârâmbahş (F.) [ ﺶﺨﺑ مارﺁ]
dinlendiren, huzur veren.
ârâmgâh (F.) [ﻩﺎﮕﻡارﺁ] 1.dinlenme yeri. 2.mezar.
ârâmiş (F.) [ﺶﻡارﺁ] 1.dinlenme. 2.huzur.
ârâste (F.) [ﻪﺘﺱارﺁ] süslenmiş, süslü.
ârâyiş (F.) [ﺶیارﺁ] 1.süs. 2.süslenme.
araz (A.) [ضﺮﻋ] 1.işaret, belirti. 2.tesadüf.
arâzî (A.) [ﯽﺽارا] yerler, arazi.
arbede (A.) [ﻩﺪﺑﺮﻋ] kavga.
arbedecû (A.-F.) [ﻮﺝ ﻩﺪﺑﺮﻋ] kavgacı.
ard (F.) [درﺁ] un.
ardbîz (F.) [ﺰﻴﺑدرﺁ] elek.
arefe (A.) [ﻪﻓﺮﻋ] arife, bayramdan önceki gün.
ârız (A.) [ضرﺎﻋ] 1.yanak. 2.gelen. 3.engel.
ârızî (A.) [ﯽﺽرﺎﻋ] geçici.
ârî (A.) [یرﺎﻋ] 1.çıplak. 2.uzak, uzakta, soyutlanmış.
28