OsmanliTurkcesiSozlugu

mâkiyan (F.) [ نﺎﻴﮐﺎﻡ ] tavuk.
makrun (A.) [ نوﺮﻘﻡ ] yakın.
maksad (A.) [ ﺪﺼﻘﻡ ] amaç.)
maksûd (A.) [ دﻮﺼﻘﻡ ] istenilen, maksat.
makta (A.) [ ﻊﻄﻘﻡ ] 1.kesim yeri. 2.kesit.)
maktel (A.) [ ﻞﺘﻘﻡ ] 1.öldürme yeri. 2.ünlü birinin ölümü üzerine yazılan şiir.
maktû (A.) [ عﻮﻄﻘﻡ ] 1.kesilmiş, kesik. 2.pazarlık yapılmaz.
maktül (A.) [ لﻮﺘﻘﻡ ] öldürülen.
maktül olmak öldürülmek.
mâkul (A.) [ لﻮﻘﻌﻡ ] akla uygun.
makûlat (A.) [ تﻻﻮﻘﻌﻡ ] aklî bilgiler.
makûle (A.) [ ﻪﻝﻮﻘﻡ ] kategori.
makûs (A.) [ سﻮﮑﻌﻡ ] 1.ters. 2.uğursuz.
mal (A.) [ لﺎ ﻡ ] 1.mal. 2.servet.
mâlâmâl (F.) [ لﺎﻡﻻﺎﻡ ] dopdolu.
mâlî (A.) [ ﯽﻝﺎﻡ ] 1.mal ile ilgili. 2.maliye ile ilgili.
mâlihulya (Yun.-A.) [ ﺎﻴﻝﻮﺧ ﯽﻝﺎﻡ ] melankoli.
mâlik (A.) [ ﮏﻝﺎﻡ ] sahip.
mâlikiyet (A.) [ ﺖﻴﮑﻝﺎﻡ ] sahip olma.
maliye (A.) [ ﻪﻴﻝﺎﻡ ] devletin gelir ve gider işlerini takip eden bakanlık ve ona
bağlı daireler.
malûl (A.) [ لﻮﻠﻌﻡ ] özürlü, hastalıklı.
malûlen (A.) [ ﻻﻮﻠﻌﻡ ] sakatlanmış olarak, özürlü olarak.
278