OsmanliTurkcesiSozlugu

mâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻡ ] 1.eğilimli, istekli. 2.eğimli, meyilli. 3.çalan.
mâil olmak eğilim göstermek.
maîşet (A.) [ ﺖﺸﻴﻌﻡ ] geçim, dirlik.
maiyyet (A.) [ ﺖﻴﻌﻡ ] birlik, beraberlik, yanında bulunma.
mak’ad (A.) [ ﺪﻌﻘﻡ ] 1.makat, kıç. 2.minder.
makâbir (A.) [ ﺮﺑﺎﻘﻡ ] mezarlar, kabirler.
mâkabl (A.) [ ﻞﺒﻗﺎﻡ ] önceki, önü.
mâkablettârih (A.) [ ﺦیرﺎﺘﻝا ﻞﺒﻗﺎﻡ ] tarih öncesi.
makâl (A.) [ لﺎﻘﻡ ] söz.
makam (A.) [ مﺎﻘﻡ ] 1.yer. 2.kat, huzur. 3.musikî makamı
makâmat (A.) [ تﺎﻡﺎﻘﻡ ] makamlar.
makarr (A.) [ ﺮﻘﻡ ] 1.başkent. 2.merkez.
makâsıd (A.) [ ﺪﺹﺎﻘﻡ ] maksatlar.
makber (A.) [ ﺮﺒﻘﻡ ] mezar.
makbere (A.) [ ﻩﺮﺒﻘﻡ ] mezar.
makbul (A.) [ لﻮﺒﻘﻡ ] kabul edilen, beğenilen.
makbuz (A.) [ ضﻮﺒﻘﻡ ] 1.alınmış. 2.alındı belgesi.
makdem (A.) [ مﺪﻘﻡ ] gelme, geliş.
makdur (A.) [ روﺪﻘﻡ ] 1.güç. 2.elden gelen.
makes (A.) [ ﺲﮑﻌﻡ ] yansıma yeri.
makes bulmak (A.-T.) yansımak, yansıyacak yer bulmak.
makes olmak (A.-T.) yansıtmak, yansıma yeri olmak.
makhûr (A.) [ رﻮﻬﻘﻡ ] 1.kahrolmuş, yenilmiş. 2.gazaba uğramış.
277