OsmanliTurkcesiSozlugu

mahsûb (A.) [ بﻮﺴﺤﻡ ] hesap edilen.
mahsûl (A.) [ لﻮﺼﺤﻡ ] ürün, sonuç.
mahsur (A.) [ رﻮﺼﺤﻡ ] kuşatılmış.
mahsus (A.) [ صﻮﺼﺨﻡ ] 1.özgü, ayrılmış. 2.bilerek.
mahsûs (A.) [ صﻮﺼﺨﻡ ] hissedilen, hissedilir.
mahşer (A.) [ ﺮﺸﺤﻡ ] 1.kıyamet yeri. 2.aşırı kalabalık.
mâhtâb (F.) [ بﺎﺘهﺎﻡ ] mehtap.
mahtûm (A.) [ مﻮﺘﺨﻡ ] mühürlü.
mahtût (A.) [ طﻮﻄﺨﻡ ] 1.yazılı. 2.çizili.
mahv (A.) [ ﻮﺤﻡ ] 1.yok etme. 2.yok olma.
mahvetmek (A.-T.) yok etmek.
mahz (A.) [ ﺾﺤﻡ ] sırf, sade, tam.
mahzar (A.) [ ﺮﻀﺤﻡ ] 1.huzur, kat. 2.görünüş.
mahzun (A.) [ نوﺰﺤﻡ ] hüzünlü.
mahzun etmek hüzünlendirmek.
mahzun olmak hüzünlenmek.
mahzûnane (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﻥوﺰﺤﻡ ] hüzünlü bir halde.
mahzur (A.) [ روﺬﺤﻡ ] sakınca.
mahzur görmek sakıncalı bulmak.
mahzûzat (A.) [ تﺎﻇﻮﻈﺤﻡ ] hoşa gidecek şeyler.
mâî (A.) [ ﯽﺋﺎﻡ ] 1.su ile ilgili. 2.mavi.
mâ-i mukattar [ ﺮﻄﻘﻡ ءﺎﻡ ] damıtık su.
mâide (A.) [ ﻩﺪﺋﺎﻡ ] sofra.
276