OsmanliTurkcesiSozlugu

mahkûk (A.) [ کﻮﮑﺤﻡ ] kazılmış, kazılarak yazılmış, yontulmuş.
mahkum (A.) [ مﻮﮑﺤﻡ ] hüküm giymiş.
mahkûm etmek hüküm giydirmek.
mahkum olmak hüküm giymek.
mahlas (A.) [ ﺺﻠﺨﻡ ] takma ad.
mahlû (A.) [ عﻮﻠﺨﻡ ] tahttan indirilmiş.
mahluk (A.) [ قﻮﻠﺨﻡ ] yaratık.
mahlul (A.) [ ل ﻮﻠﺤﻡ ] erimiş, çözülmüş, hallolmuş.
mahlut (A.) [ طﻮﻠﺨﻡ ] karışık.
mahmûd (A.) [ دﻮﻤﺤﻡ ] 1.övülmüş. 2.hamd edilmiş.
mahmul (A.) [ لﻮﻤﺤﻡ ] yüklü.
mahmur (A.) [ رﻮﻤﺨﻡ ] uykulu, baygın.
mâhpâre (F.) [ ﻩرﺎﭘ ﻩﺎﻡ ] 1.ay parçası. 2.çok güzel.
mahrec (A.) [ جﺮ ﺨﻡ ] çıkış yeri.
mahrem (A.) [ مﺮﺤﻡ ] 1.nikah düşmeyen. 2.gizli.
mâhru (F.) [ وﺮهﺎﻡ ] ay yüzlü, güzel yüzlü.
mahruk (A.) [ قوﺮﺤﻡ ] yanık, yanmış.
mahrûkat (A.) [ تﺎﻗوﺮﺤﻡ ] yakacak.
mahrum (A.) [ موﺮﺤﻡ ] yoksun.
mahrum etmek yoksun bırakmak.
mahrum olmak yoksun kalmak.
mahrumiyet (A.) [ ﺖﻴﻡوﺮﺤﻡ ] yoksunluk, mahrumluk.
mahrut (A.) [ طوﺮﺨﻡ ] koni.
275