OsmanliTurkcesiSozlugu

ânât (A.) [تﺎﻥﺁ] anlar.
anbean (A.-F.) [نﺁ ﻪﺑ نﺁ] her an, gittikçe.
anber (A.) [ﺮﺒﻨﻋ] amber.
anberbû (A.-F.) [ﻮﺑﺮﺒﻨﻋ] amber kokulu.
andelîb (A.) [ﺐﻴﻝﺪﻨﻋ] bülbül.
âne (F.) [ﻪﻥا] gibi anlamını verecek şekilde sıfat ve zarf yapan son ek.
anh (A.) [ﻪﻨﻋ] ondan.
anhâ (A.) [ﺎﻬﻨﻋ] ondan.
anhâ (F.) [ﺎﻬﻥﺁ] onlar.
ânî (A.-F.) [ﯽﻥﺁ] 1.bir an. 2.derhal.
ânifen (A.) [ﺎﻔﻥﺁ] 1.az önce, demin. 2.yukarıda.
âniyen (A.) [ﺎﻴﻥﺁ] bir anda, der hal, o anda.
ankâ (A.) [ﺎﻘﻨﻋ] zümrütüanka,
ankarîb (A.) [ﺐیﺮﻗ ﻦﻋ] yakında, yakından, çok geçmeden.
ankasdin (A.) [ﺪﺼﻗ ﻦﻋ] kasıtlı olarak, bile bile.
ankebût (A.) [تﻮﺒﮑﻨﻋ] örümcek.
ansamîmilkalb (A.) [ﺐﻠﻘﻝا ﻢﻴﻤﺹ ﻦﻋ] içtenlikle, canügönülden.
anûd (A.) [دﻮﻨﻋ] inatçı.
âr (A.) [رﺎﻋ] utanma, ar.
ar’ar (A.) [ﺮﻋﺮﻋ] 1.anırma. 2.dikenli ardıç.
ârâ (F.) [ارﺁ] süsleyen.
ârâ’ (A.) [ءارﺁ] oylar.
arâ’is (A.) [ﺲﺋاﺮﻋ] gelinler.
27