OsmanliTurkcesiSozlugu

lu’bet (A.) [ ﺖﺒﻌﻝ ] oyuncak.
lu’betbaz (A.-F.) [ زﺎﺑ ﺖﺒﻌﻝ ] kuklacı.
luâb (A.) [ بﺎﻌﻝ ] salya.
lugât (A.) [ تﺎﻐﻝ ] 1.sözlük. 2.kelimeler.
lugat (A.) [ ﺖﻐﻝ ] 1.söz. 2.sözlük. 3.kelime.
lugaz (A.) [ ﺰﻐﻝ ] bilmece.
lukme (A.) [ ﻪﻤﻘﻝ ] lokma.
lûle (F.) [ ﻪﻝﻮﻝ ] 1.boru. 2.lüle, kağıt külah.
lutf (A.) [ ﻒﻄﻝ ] 1.iyilik, lütuf. 2.güzellik.
lutfeylemek ilgi göstermek, iyilik etmek.
lutfkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻔﻄﻝ ] lütuf sahibi.
lutufdîde (A.-F.) [ ﻩﺪید ﻒﻄﻝ ] iyilik görmüş, lütuf görmüş.
lutufkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻔﻄﻝ ] lütuf sahibi.
lü’lü (A.) [ ﺆﻝﺆﻝ ] inci.
lübb (A.) [ ﺐﻝ ] öz.
lücce (A.) [ ﻪﺠﻝ ] 1.kalabalık. 2.gümüş. 3.deniz, engin su.
lüknet (A.) [ ﺖﻨﮑﻝ ] dil tutukluğu.
lüle (F.) [ ﻪﻝﻮﻝ ] 1.boru. 2.lüle, kağıt külah.
lüzum (A.) [ موﺰﻝ ] gereklilik, lazım olma.
lüzum görmek gerekli bulmak.
269