OsmanliTurkcesiSozlugu

kûfte (F.) [ ﻪﺘﻓﻮﮐ ] 1.ezik. 2.köfte.
kûh (F.) [ ﻩﻮﮐ ] dağ.
kûhân (F.) [ نﺎهﻮﮐ ] hörgüç.
kûhistan (F.) [ نﺎﺘﺴهﻮﮐ ] dağlık.
kuhl (A.) [ ﻞﺤﮐ ] göz sürmesi.
kulel (A.) [ ﻞﻠﻗ ] 1.kuleler. 2.doruklar.
kullâb (A.) [ بﻼﻗ ] kanca, çengel.
kulle (A.) [ ﻪﻠﻗ ] 1.kule. 2.doruk.
kulûb (A.) [ بﻮﻠﻗ ] kalpler.
kumâr (A.) [ رﺎﻤﻗ ] kumar.
kumâş (A.) [ شﺎﻤﻗ ] kumaş.
kumrî (A.) [ یﺮﻤﻗ ] kumru.
kûr (F.) [ رﻮﮐ ] kör.
kur’a (A.) [ ﻪﻋﺮﻗ ] kur’a, ad çekme.
kurâ (A.) [ ءاﺮﻗ ] köyler.
kurâze (A.) [ ﻪﺽاﺮﻗ ] kırıntı, döküntü.
kurb (A.) [ بﺮﻗ ] 1.yakınlık. 2.yakın.
kûre (F.) [ ﻩرﻮﮐ ] kuyumcu ocağı.
kûrî (F.) [ یرﻮﮐ ] körlük.
kurrâ (A.) [ ءاﺮﻗ ] Kur’ân okuyucular.
kurs (A.) [ صﺮﻗ ] yuvarlak.
kurûn (A.) [ نوﺮﻗ ] 1.yüzyıllar. 2.çağlar.
kurûn-i kadîme (F.) [ ﻪﻤیﺪﻗ نوﺮﻗ ] eski çağlar.
259