OsmanliTurkcesiSozlugu

kışr (A.) [ ﺮﺸﻗ ] kabuk.
kıt’a (A.) [ ﻪﻌﻄﻗ ] parça.
kıtal (A.) [ لﺎﺘﻗ ] 1.savaş. 2.birbirini öldürme.
kıyafet (A.) [ ﺖﻓﺎﻴﻗ ] kılık, görünüm.
kıyâm (A.) [ مﺎﻴﻗ ] 1.kalkma. 2.ayaklanma.
kıyam etmek başkaldırmak, isyan etmek, ayaklanmak.
kıyamet (A.) [ ﺖﻡﺎﻴﻗ ] 1.mahşer günü. 2.gürültü patırtı.
kıyas (A.) [ سﺎﻴﻗ ] karşılaştırma, mukayese.
kıymet (A.) [ ﺖﻤﻴﻗ ] değer.
kıymet vermek değer vermek.
kıymetbilmez (A.-T.) değer bilmeyen.
kıymetdar (A.-F.) [ راﺪﺘﻤﻴﻗ ] değerli.
kıyr (A.) [ ﺮﻴﻗ ] katran, zift.
kıyye (A.) [ ﻪﻴﻗ ] okka.
kibar (A.) [ رﺎﺒﮐ ] büyükler.
kibr (A.) [ ﺮﺒﮐ ] büyüklük taslama, şişinme.
kifayet (A.) [ ﺖیﺎﻔﮐ ] 1.yeterli olma. 2.yararlılık.
kifâyetsizlik (A.-T.) yetersizlik.
kihâlet (A.) [ ﺖﻝﺎﺤﮐ ] 1.göz hekimliği. 2.sürmecilik.
kîl (A.) [ ﻞﻴﻗ ] söz.
kilâb (A.) [ بﻼﮐ ] köpekler.
kîle (A.) [ ﻪﻠﻴﮐ ] kile.
kilîsa (F.) [ ﺎﺴﻴﻠﮐ ] kilise.
256