OsmanliTurkcesiSozlugu

keşif (A.) [ ﻒﺸﮐ ] keşfetme, bulma.
keşkûl (F.) [ لﻮﮑﺸﮐ ] 1.dilenci çanağı. 2.keşkül, bir tür tatlı.
keşmekeş (F.) [ ﺶﮑﻤﺸﮐ ] kargaşa, çekişme.
keştî (F.) [ ﯽﺘﺸﮐ ] gemi.
keştîbân (F.) [ نﺎﺒﻴﺘﺸﮐ ] kaptan.
ketif (A.) [ ﻒﺘﮐ ] 1.omuz. 2.kürek kemiği.
ketm (A.) [ ﻢﺘﮐ ] gizleme, saklama.
kettân (A.) [ نﺎﺘﮐ ] keten.
ketûm (A.) [ مﻮﺘﮐ ] sır saklayan, ağzı sıkı.
kevâkib (A.) [ ﺐﮐاﻮﮐ ] yıldızlar.
kevkeb (A.) [ ﺐﮐﻮﮐ ] yıldız.
kevkebe (A.) [ ﻪﺒﮐﻮﮐ ] gösteriş.
kevn (A.) [ نﻮﮐ ] varlık.
kevser (A.) [ ﺮﺛﻮﮐ ] 1.cennet. 2.cennetteki bir havuz.
keyd (A.) [ ﺪﻴﮐ ] hile, düzen.
keyf (A.) [ ﻒﻴﮐ ] keyif, afiyet.
keyfe mâ ittafak (A.) [ ﻖﻔﺕا ﺎﻡ ﻒﻴﮐ ] rastgele.
keyfiyet (A.) [ ﺖﻴﻔﻴﮐ ] nitelik
keyfiyyet (A.) [ ﺖﻴﻔﻴﮐ ] nitelik.
keyhân (F.) [ نﺎﻬﻴﮐ ] dünya.
keyvan (F.) [ ناﻮﻴﮐ ] Satürn, Zuhal.
kezâ (A.) [ اﺬﮐ ] aynı şekilde, böylece.
kezâlik (A.) [ ﮏﻝاﺬﮐ ] aynı şekilde.
254