OsmanliTurkcesiSozlugu

kârhane (F.) [ ﻪﻥﺎﺧرﺎﮐ ] 1.fabrika. 2.işlik.
kâr-ı kadim [ ﻢیﺪﻗ رﺎﮐ ] eski el işi.
kâri’ (A.) [ ءرﺎﻗ ] okuyucu.
kâri’în (A.) [ ﻦﻴﺋرﺎﻗ ] okuyucular.
kâria (A.) [ ﻪﺋرﺎﻗ ] bayan okuyucu.
karîb (A.) [ ﺐیﺮﻗ ] yakın.
karîben (A.) [ ﺎﺒیﺮﻗ ] yakında.
karîha (A.) [ ﻪﺤیﺮﻗ ] düşünme gücü.
karin (A.) [ ﻦیﺮﻗ ] 1.yakın. 2.eş dost.
karîne (A.) [ ﻪﻨیﺮﻗ ] ipucu.
kâriz (F.) [ ﺰیرﺎﮐ ] yeraltı su kanalı.
karn (A.) [ نﺮﻗ ] 1.boynuz. 2.yüzyıl.
kârşinâs (F.) [ سﺎﻨﺵرﺎﮐ ] uzman, işten anlayan.
karûre (A.) [ ﻩرورﺎﻗ ] idrar şişesi, ördek.
kârvan (F.) [ ناورﺎﮐ ] kervan.
karvanserây (A.) [ یاﺮﺱ ناو رﺎﮐ ] kervansaray.
karye (A.) [ ﻪیﺮﻗ ] köy.
karz (A.) [ ضﺮﻗ ] borç.
kârzâr (F.) [ رازرﺎﮐ ] savaş.
kasab (A.) [ ﺐﺼﻗ ] 1.şeker kamışı. 2.nefes borusu. 3.ince keten.
kasaba (A.) [ ﻪﺒﺼﻗ ] kasaba.
kasâid (A.) [ ﺪﺋﺎﺼﻗ ] kasideler.
kasâvet (A.) [ ت وﺎﺴﻗ ] 1.katılık, sertlik. 2.keder.
246