OsmanliTurkcesiSozlugu

kahraman (F.) [ نﺎﻡﺮﻬﻗ ] yiğit
kahrübâ (A.) [ ﺎﺑﺮهﺎﮐ ] kehribar.
kaht (A.) [ ﻂﺤﻗ ] kıtlık.
kahve (A.) [ ﻩﻮﻬﻗ ] kahve.
kâid (A.) [ ﺪﺋﺎﻗ ] komutan.
kâide (A.) [ ﻩﺪﻋﺎﻗ ] 1.kural. 2.temel, esas.
kâideten (A.) [ ة ﺪﻋﺎﻗ ] kural olarak, esas itibarıyla.
kâil (A.) [ ﻞﺋﺎﻗ ] 1.söyleyen. 2.razı olan.
kâil olmak razı olmak.
kâim (A.) [ ﻢﺋﺎﻗ ] 1.ayakta. 2.yerine geçen. 3.dik.
kâim olmak (A.-T.) yerine geçmek.
kâime (A.) [ ﻪﻤﺋﺎﻗ ] 1.kağıt para. 2.ferman.
kâimmakam (A.) [ مﺎﻘﻡ ﻢﺋﺎﻗ ] 1.kaymakam. 2.yerine geçen.
kâin (A.) [ ﻦﺋﺎﮐ ] bulunan, yer alan.
kâinât (A.) [ تﺎﻨﺋﺎﮐ ] 1.evren. 2.dünya.
kâkül (F.) [ ﻞﮐﺎﮐ ] perçem.
kâl (A.) [ لﺎﻗ ] söz, laf.
kal’ (A.) [ ﻊﻠﻗ ] koparma, sökme.
kal’a (A.) [ ﻪﻌﻠﻗ ] kale
kâlâ (F.) [ ﻻﺎﮐ ] 1.mal. 2.kumaş.
kalb (A.) [ ﺐﻠﻗ ] 1.yürek. 2.gönül.
kalb (A.) [ ﺐﻠﻗ ] değiştirme.
kalb etmek dönüştürmek, değiştirmek.
243