OsmanliTurkcesiSozlugu

ka’b (A.) [ ﺐﻌﮐ ] 1.aşık kemiği. 2.tavla zarı. 3.küp.
ka’r (A.) [ ﺮﻌﻗ ] 1.derinlik. 2.çukur. 3.dip.
kabâ (A.) [ ﺎﺒﻗ ] cübbe.
kabahat (A.) [ ﺖﺣﺎﺒﻗ ] suç, kusur.
kabâih (A.) [ ﺢﺋﺎﺒﻗ ] suçlular, kabahatliler.
kabâil (A.) [ ﻞﺋﺎﺒﻗ ] kâbileler.
kabîh (A.) [ ﺢﻴﺒﻗ ] çirkin, hoş olmayan.
kâbil (A.) [ ﻞﺑﺎﻗ ] 1.mümkün. 2.yetenekli.
kabîl (A.) [ ﻞﻴﺒﻗ ] gibi, benzeri.
kâbil olmak mümkün olmak, elvermek.
kâbile (A.) [ ﻪﻠﺑﺎﻗ ] ebe.
kabîle (A.) [ ﻪﻠﻴﺒﻗ ] boy, kâbile.
kâbil-i kıyas [ سﺎﻴﻗ ﻞﺑﺎﻗ ] kıyaslanabilir, karşılaştırılabilir.
kâbiliyet (A.) [ ﺖﻴﻠﺑﺎﻗ ] yetenek.
kâbiliyyât (A.) [ تﺎﻴﻠﺑﺎﻗ ] yetenekler.
kâbin (F.) [ ﻦﻴﺑﺎﮐ ] mehir.
kabir (A.) [ ﺮﺒﻗ ] mezar.
kabl (A.) [ ﻞﺒﻗ ] önce.
kablelmîlad (A.) [ دﻼﻴﻤﻝا ﻞﺒﻗ ] milattan önce.
kablettârih (A.) [ ﺦیرﺎﺘﻝا ﻞﺒﻗ ] tarih öncesi.
K
240