OsmanliTurkcesiSozlugu

itmînân (A.) [ نﺎﻨﻴﻤﻃا ] emin olma, kendine güvenme.
ittibâ (A.) [ عﺎﺒﺕا ] uyma, izleme.
ittibâ etmek uymak, izlemek.
ittibâen (A.) [ ﺎﻋﺎﺒﺕا ] uyarak, izleyerek, ardından giderek.
ittifâk (A.) [ قﺎﻔﺕا ] birleşme.
ittifâken (A.) [ ﺎﻗﺎﻔﺕا ] tesadüfen, rastgele.
ittifâkî (A.) [ ﯽﻗﺎﻔﺕا ] tesadüfî.
ittihâd (A.) [ دﺎﺤﺕا ] birlik.
ittihâd -ı islâm [ مﻼﺱا دﺎﺤﺕا ] panislamizm.
ittihâm (A.) [ مﺎﻬﺕا ] töhmet altında kalma.
ittihâz (A.) [ ذﺎﺨﺕا ] 1.alma. 2.kabul etme. 3.kullanma. 4.değerlendirme.
ittihâz edilmek 1.alınmak. 2.kabul edilmek. 3.kullanılmak. 4.değerlendirilmek.
ittihâz etmek 1.almak. 2.kabul etmek. 3.kullanmak. 4.değerlendirmek.
ittikâ (A.) [ ﺎﮑﺕا ] dayanma, yaslanma.
ittikâ etmek dayanmak, yaslanmak.
ittisâ (A.) [ عﺎﺴﺕا ] 1.genişlik. 2.genişleme.
ittisâl (A.) [ لﺎﺼﺕا ] 1.birleşme, kavuşma. 2.bitişik.
ityân (A.) [ نﺎﻴﺕا ] getirme.
ivaz (A.) [ ضﻮﻋ ] karşılık, bedel.
ivazan (A.) [ ﺎﺽﻮﻋ ] karşılığında, karşılık olarak.
iyâbüzihâb (A.) [ بﺎهذ و بﺎﻴﻋ ] gidiş geliş.
iyâl (A.) [ لﺎﻴﻋ ] hanım, eş.
iyân (A.) [ نﺎﻴﻋ ] açık, ayan beyan.
236