OsmanliTurkcesiSozlugu

istişâre etmek danışmak.
istişhâd (A.) [ دﺎﻬﺸﺘﺱا ] 1.kanıt gösterme. 2.örnek verme.
istişhâd yapmak örnek vermek.
istitâat (A.) [ ﺖﻋﺎﻄﺘﺱا ] güç.
istitâr (A.) [ رﺎﺘﺘﺱا ] örtünme.
istitrâden (A.) [ اداﺮﻄﺘﺱا ] sırası gelmişken.
istivâ (A.) [ اﻮﺘﺱا ] 1.eşitlik. 2.düzlük.
istiz’âf (A.) [ فﺎﻌﻀﺘﺱا ] zayıf düşürme, zayıf görme.
istîzâh (A.) [ حﺎﻀﻴﺘﺱا ] gensoru.
istîzân (A.) [ ناﺬﻴﺘﺱا ] izin isteme.
isyân (A.) [ نﺎﻴﺼﻋ ] başkaldırı.
îş (A.) [ ﺶﻴﻋ ] 1.yaşama. 2.eğlenme, gününü gün etme.
iş’âr (A.) [ رﺎﻌﺵا ] bildirme, gösterme.
işâa (A.) [ ﻪﻋﺎﺵا ] duyurma, yayma.
işârât (A.) [ تارﺎﺵا ] işaretler.
işâret (A.) [ ترﺎﺵا ] 1.gösterme. 2.alamet. 3.iz.
işâreten (A.) [ ة رﺎﺵا ] işaret ederek.
işbâ’ (A.) [ عﺎﺒﺵا ] 1.doyurma. .doldurma.
işgâl (A.) [ لﺎﻐﺵا ] 1.meşgul etme. 2.ele geçirme.
işgal etmek 1.meşgul etmek. 2.ele geçirmek.
işhâd (A.) [ دﺎﻬﺵا ] tanık getirme.
işkence (F.) [ ﻪﺠﻨﮑﺵا ] acı verme, eziyet etme.
işmi’zâz (A.) [ زاﺰﺌﻤﺵا ] 1.surat ekşitme. 2.ürperme.
232