OsmanliTurkcesiSozlugu

istînâf (A.) [ فﺎﻨﻴﺘﺱا ] üst mahkemeye başvurarak alt mahkemenin kararının
feshini isteme.
istinbât (A.) [ طﺎﺒﻨﺘ ﺱا ] anlam çıkarma, hüküm çıkarma.
istinkâf (A.) [ فﺎﮑﻨﺘﺱا ] çekimserlik.
istinkâf etmek çekimser kalmak.
istinşâk (A.) [ قﺎﺸﻨﺘﺱا ] buruna su çekme.
istintâk (A.) [ قﺎﻄﻨﺘﺱا ] sorgulama.
istintâk etmek sorgulamak, sorguya çekmek.
istirâhat (A.) [ ﺖﺣاﺮ ﺘﺱا ] dinlenme.
istirâhat etmek dinlenmek.
istirâk-ı sem’ etmek kulak misafiri olmak.
istirdâd (A.) [ دادﺮﺘﺱا ] geri isteme, geri alma.
istirdâd edilmek geri alınmak.
istirdâd etmek geri almak.
istirhâm (A.) [ مﺎﺣﺮﺘﺱا ] rica etme, yalvararak isteme.
istirhâm etmek rica etmek, yalvararak istemek.
istirhamkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻡﺎﺣﺮﺘﺱا ] yalvarırcasına.
istirkab etmek çekememek.
istiskâ (A.) [ ﺎﻘﺴﺘﺱا ] 1.yağmur duasına çıkma. 2.vücutta su toplanması.
istiskâl (A.) [ لﺎﻘﺜﺘﺱا ] hoş karşılamama, yüz vermeme.
istisnâ (A.) [ ﺎﻨﺜﺘﺱا ] kural dışı.
istisnâ’î (A.) [ ﯽﺋﺎﻨﺜﺘﺱا ] kural dışı.
istişâre (A.) [ ﻩرﺎﺸﺘﺱا ] danışma.
231