OsmanliTurkcesiSozlugu

âlemârâ (A.-F.) [ارﺁ ﻢﻝﺎﻋ] dünyayı süsleyen.
alemdâr (A.-F.) [راﺪﻤﻠﻋ] sancaktar.
âlemefrûz (A.-F.) [زوﺮﻓا ﻢﻝﺎﻋ] dünyayı parlatan.
âlemgîr (A.-F.) [ﺮﻴﮕﻤﻝﺎﻋ] 1.dünyayı fetheden. 2.dünyaya yayılan.
âlemiyân (A.-F.) [نﺎﻴﻤﻝﺎﻋ] insanlar.
âlemşümûl (A.) [لﻮﻤﺵ ﻢﻠﻋ] dünyayı kaplayan.
âlemtâb (A.-F.) [بﺎﺘﻤﻝﺎﻋ] dünyayı aydınlatan.
alenen (A.) [ﺎﻨﻠﻋ] açıkça.
alenî (A.) [ﯽﻨﻠﻋ] açık, aşikâr.
âlet (A.) [ﺖﻝﺁ] 1.araç, alet. 2.aygıt.
alettafsîl (A.) [ﻞﻴﺼﻔﺘﻝا ﯽﻠﻋ] ayrıntılı olarak.
alettevâlî (A.) [ﯽﻝاﻮﺘﻝا ﯽﻠﻋ] peşpeşe.
aleyh (A.) [ﻪﻴﻠﻋ] karşı, karşıt; üzerine.
aleyhdar (A.-F.) [راد ﻪﻴﻠﻋ] karşıt, zıt.
aleyhisselâm (A.) [مﻼﺴﻝا ﻪﻴﻠﻋ] selam onun üzerine olsun.
âlî (A.) [ﯽﻝﺎﻋ] yüce; yüksek.
âlîcâh (A.-F.) [ﻩﺎﺝ ﯽﻝﺎﻋ] yüksek dereceli.
âlîcenâb (A.) [بﺎﻨﺝ ﯽﻝﺎﻋ] 1.cömert. 2.haysiyetli.
âlihe (A.) [ﻪﻬﻝﺁ] ilahlar.
âlîhimmet (A.) [ﺖﻤه ﯽﻝﺎﻋ] yüce himmetli.
âlîkadr (A.) [رﺪﻗ ﯽﻝﺎﻋ] saygıdeğer.
alîl (A.) [ﻞﻴﻠﻋ] 1.hasta, hastalıklı, illetli. 2.sakat.
âlim (A.) [ﻢﻝﺎﻋ] bilgin.
23