OsmanliTurkcesiSozlugu

istihkâm (A.) [ مﺎﮑﺤﺘﺱا ] 1.sağlamlık. 2.siper.
istihkâr (A.) [ رﺎﻘﺤﺘﺱا ] aşağılama.
istihlâk (A.) [ کﻼﻬﺘﺱا ] tüketim.
istihlâk etmek tüketmek, harcamak.
istihmâm (A.) [ مﺎﻤﺤﺘﺱا ] banyo yapma, yıkanma.
istihrâc (A.) [ جاﺮﺨﺘﺱا ] 1.çıkarma. 2.hüküm çıkarma. 3.anket.
istihrâc etmek çıkarmak.
istihsâl (A.) [ لﺎﺼﺤﺘﺱا ] 1.elde etme. 2.elde edilme. 3.üretim.
istihsân (A.) [ نﺎﺴﺤﺘﺱا ] güzel bulma, beğenme.
istihyâ (A.) [ ﺎﻴﺤﺘﺱا ] utanma.
istihzâ (A.) [ اﺰﻬﺘﺱ ا ] alay.
istihzâ etmek alay etmek.
istihzâr (A.) [ رﺎﻀﺤﺘﺱا ] 1.hazırlama. 2.hazırlanma. 2.huzura çağırma.
istikâmet (A.) [ ﺖﻡﺎﻘﺘﺱا ] 1.doğruluk. 2.dürüstlük. 3.yön.
istikamet vermek yön vermek.
istikbâh (A.) [ حﺎﺒﻘﺘﺱا ] ayıplama.
istikbâl (A.) [ لﺎﺒﻘﺘﺱا ] 1.karşılama. 2.gelecek. 3.kıbleye dönme.
istikbal etmek karşılamak.
istikbâr (A.) [ رﺎﺒﮑﺘﺱا ] büyüklenme.
istikfâf (A.) [ فﺎﻔﮑﺘﺱا ] yetinme.
istiklâl (A.) [ لﻼﻘﺘﺱا ] bağımsızlık.
istikmâl (A.) [ لﺎﻤﮑﺘﺱا ] tamamlama.
istikrâh (A.) [ ﻩ اﺮﮑﺘﺱا ] iğrenme, tiksinme.
229