OsmanliTurkcesiSozlugu

istidlâl (A.) [ لﻻﺪﺘﺱا ] delil ile hüküm çıkarma, akıl yürütme, delillerin ışığında
yargıda bulunma.
istifâdebahş (A.-F.) [ ﺶﺨﺑ ﻩدﺎﻔﺘﺱا ] yararlı.
istifhâm (A.) [ مﺎﻬﻔﺘﺱا ] 1.sorma. 2.soru işareti.
istifrâğ (A.) [غاﺮﻔﺘﺱا] kusma.
istifrâğ etmek kusmak.
istifsâr etmek açıklama istemek.
istigâse (A.) [ ﻪﺛﺎﻐﺘﺱا ] yardım isteme.
istiğnâ (A.) [ ﺎﻨﻐﺘﺱا ] 1.kimseye muhtaç olmama. 2.eyvallah etmeme.
3.tokgözlülük.
istiğrâk (A.) [ قاﺮﻐﺘﺱا ] 1.dalma, gömülme. 2.boğulma. 3.kendinden geçme.
istihâle (A.) [ ﻪﻝﺎﺤﺘﺱا ] 1.başkalaşım, değişim. 2.imkansızlık.
istihâre (A.) [ ﻩرﺎﺨﺘﺱا ] bir işin nasıl sonuçlanacağını anlamak için ibadetten
sonra uykuya yatma.
istihâse (A.) [ ﻪﺛﺎﺤﺘﺱا ] fosilleşme.
istihbâr (A.) [ رﺎﺒﺨﺘﺱا ] duyum, haber alma.
istihbârât (A.) [ تارﺎﺒﺨﺘﺱا ] duyumlar, haber almalar.
istihdâf (A.) [ فاﺪﻬﺘﺱا ] hedef edinme.
istihdaf eylemek hedef edinmek.
istihdâm (A.) [ ماﺪﺨﺘﺱا ] hizmete alma.
istihfâf (A.) [ فﺎﻔﺨﺘﺱا ] hafife alma, küçümseme.
istihfâfkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻓﺎﻔﺨﺘﺱا ] hafife alan, küçümseyen.
istihfafkârlık (A.-F.-T.) küçümseme, hafife alma.
istihkak (A.) [ قﺎﻘﺤﺘﺱا ] 1.hak etme. 2.hak edilmiş şey.
228