OsmanliTurkcesiSozlugu

intânî (A.) [ ﯽﻥﺎﺘﻥا ] mikroplu.
intibâ (A.) [ عﺎﺒﻄﻥا ] 1.izlenim. 2.basılma.
intibâh (A.) [ ﻩﺎﺒﺘﻥا ] uyanış.
intibâk (A.) [ قﺎﺒﻄﻥا ] uyum.
intifâ (A.) [ ﺎﻔﻄﻥا ] ateşin sönmesi.
intifâ’ (A.) [ عﺎﻔﺘﻥا ] yararlanma.
intihâ (A.) [ ﺎﻬﺘﻥا ] 1.son. 2.sona erme.
intihâb (A.) [ بﺎﺨﺘﻥا ] 1.seçme. 2.seçilme. 3.seçim.
intihâb edilmek seçilmek.
intihab eylemek seçmek.
intihâbât (A.) [ تﺎﺑﺎﺨﺘﻥا ] seçimler.
intihâl (A.) [ لﺎﺤﺘﻥا ] bir başkasının eserini sahiplenme.
intihâr (A.) [ رﺎﺤﺘﻥا ] kendini öldürme, canına kıyma.
intihâr etmek kendini öldürmek, canına kıymak.
intikâd (A.) [ دﺎﻘﺘﻥا ] eleştiri, tenkit.
intikâl (A.) [ لﺎﻘﺘﻥا ] 1.göçme, taşınma. 2.kavrama. 3.miras geçmesi.
intikal etmek geçmek
intikâm (A.) [ مﺎﻘﺘﻥا ] öc.
intikam almak öc almak.
intikâmcû (A.-F.) [ ﻮﺝ مﺎﻘﺘﻥا ] intikamcı.
intisâb (A.) [ بﺎﺴﺘﻥا ] 1.bir yere mensup olma. 2.bir yere bağlanma, bir yerde
çalışmaya başlama.
intişâr (A.) [ رﺎﺸﺘﻥا ] 1.yayılma. 2.yayınlanma. 3.üreme.
223