OsmanliTurkcesiSozlugu

inhibât (A.) [ طﺎﺒﻬﻥا ] düşüş.
inhidâm (A.) [ ماﺪﻬﻥا ] yıkılma.
inhilâl (A.) [ لﻼﺤﻥا ] 1.çözülme, ayrışma. 2.dağılma.
inhimâk (A.) [ کﺎﻤﻬﻥا ] aşırı düşkünlük.
inhinâ (A.) [ ﺎﻨﺤﻥا ] 1.eğri, yay. 2.kıvrılma, bükülme, yay şeklini alma.
inhirâf (A.) [ فاﺮﺤﻥا ] sapma.
inhiraf olunmak dönülmek.
inhisâf (A.) [ فﺎﺴﺨﻥا ] 1.ay tutulması. 2.gelişimini yitirmek, parlaklığını
kaybetmek.
inhisâr (A.) [ رﺎﺼﺤﻥا ] tekel.
inhitat (A.) [ طﺎﻄﺤﻥا ] çöküş, düşüş.
inhizâm (A.) [ ماﺰﻬﻥا ] bozguna uğrama.
inkâr (A.) [ رﺎﮑﻥا ] yadsıma, reddetme.
inkâr edilmek yadsınmak.
inkâr etmek yadsımak.
inkılâb (A.) [ بﻼﻘﻥا ] 1.devrim. 2.değişim, dönüşüm.
inkılâb etmek dönüşmek.
inkırâz bulmak tükenmek, çökmek.
inkıtâ (A.) [ عﺎﻄﻘﻥا ] kesilme, kesintiye uğrama.
inkıyâd (A.) [ دﺎﻴﻘﻥا ] bağlanma, boyun eğme.
inkızâ (A.) [ ﺎﻀﻘﻥا ] geçip gitme.
inkibâz (A.) [ ضﺎﺒﻘﻥا ] kabızlık.
inkirâz (A.) [ ضاﺮﻘﻥا ] çökme, tükeniş.
221