OsmanliTurkcesiSozlugu

îmân (A.) [ نﺎﻤیا ] inanma.
iman etmek inanmak.
imâret (A.) [ ترﺎﻤﻋ ] 1.aşevi. 2.bayındırlık.
imdâd (A.) [ داﺪﻡا ] yardım isteme, imdat.
imhâ (A.) [ ﺎﺤﻡا ] 1.yok etme. 2.yok edilme.
imhâ edilmek yok edilmek.
imhâ etmek yok etmek.
imkân (A.) [ نﺎﮑﻡا ] olanak.
imlâ (A.) [ ﻼﻡا ] 1.doldurma. 2.yazı bilgisi. 3.yazı
imrâr (A.) [ راﺮﻡا ] geçirme.
imsâk (A.) [ کﺎﺴﻡا ] orucun başlangıç saati.
imsâkiyye (A.) [ ﻪﻴﮐﺎﺴﻡا ] oruca başlama ve oruç açma saatlerini gösteren
çizelge.
imtidad etmek uzanmak.
imtihân (A.) [ نﺎﺤﺘﻡا ] 1.sınav. 2.deneme.
imtinâ (A.) [ عﺎﻨﺘﻡا ] kaçınma.
imtinâ etmek kaçınmak, geri durmak.
imtisâl (A.) [ لﺎﺜﺘﻡا ] 1.boyun eğme. 2.verilen işi yapma.
imtiyâz (A.) [ زﺎﻴﺘﻡا ] 1.ayrıcalık. 2.kapitülasyon.
imtizâc (A.) [ جاﺰﺘﻡا ] uyuşma, uzlaşma.
imtizâc etmek uyuşmak, uzlaşmak.
în (F.) [ ﻦیا ] bu.
in’âm (A.) [ مﺎﻌﻥا ] 1.bağış, ihsan. 2.bahşiş.
219