OsmanliTurkcesiSozlugu

ilmiyye (A.) [ ﻪﻴﻤﻠﻋ ] din bilginleri.
ilsâk (A.) [ قﺎﺼﻝا ] bitiştirme, yapıştırma, kavuşturma.
iltibâs (A.) [ سﺎﺒﺘﻝا ] benzerlik.
ilticâ (A.) [ ﺎﺠﺘﻝا ] sığınma.
ilticâgâh (A.-F.) [ ﻩ ﺎﮔﺎﺠﺘﻝا ] sığınak, sığınma yeri.
iltifat (A.) [ تﺎﻔﺘﻝا ] 1.dönme. 2.ilgi gösterme. 2.gönül alma.
iltihâb (A.) [ بﺎﻬﺘﻝا ] 1.alevlenme. 2.yangı.
iltihak (A.) [ قﺎﺤﺘﻝا ] katılma.
iltihak etmek katılmak.
iltihâm (A.) [ مﺎﻬﺘﻝا ] yara kapanması.
iltimâs (A.) [ سﺎﻤﺘﻝ ا ] kayırma.
iltisâk (A.) [ قﺎﺼﺘﻝا ] kavuşma, yapışma.
iltisak etmek kavuşmak.
iltiyâm (A.) [ مﺎﻴﺘﻝا ] yara iyileşmesi.
iltizâm (A.) [ ماﺰﺘﻝا ] 1.gerekli görme. 2.taraf tutma.
iltizâz (A.) [ ذاﺬﺘﻝا ] lezzet alma.
ilzâm (A.) [ ماﺰﻝا ] susturma.
îmâ (A.) [ ﺎﻤیا ] dolaylı anlatım, işaret.
îmâ etmek işaret etmek, göstermek.
imâd (A.) [ دﺎﻤﻋ ] direk.
imâl etmek yapmak.
imâle (A.) [ ﻪﻝﺎﻡا ] kısa heceyi uzun okuma.
imâm (A.) [ مﺎﻡا ] 1.namaz kıldıran. 2.önder, lider. 3.Hz. Ali’nin soyundan gelen.
218