OsmanliTurkcesiSozlugu

ilâvât (A.) [ تاوﻼﻋ ] ilaveler, ekler.
ilâve (A.) [ ﻩوﻼﻋ ] ek.
ilave etmek eklemek.
ilâveten (A.) [ ة وﻼﻋ ] ek olarak, yanı sıra.
ilel (A.) [ ﻞﻠﻋ ] 1.hastalıklar. 2.sebepler.
ilelebed (A.) [ ﺪﺑﻻا ﯽﻝا ] sonsuza dek.
ilgâ (A.) [ ﺎﻐﻝا ] lağvetme, kaldırma.
ilgâ eylemek lağvetmek, kaldırmak.
ilhâd (A.) [ دﺎﺤﻝا ] dinden çıkma, dinsizlik.
ilhâk (A.) [ قﺎﺤﻝا ] 1.katma, karıştırma. 2.katılma.
ilhak olunmak katılmak.
ilhâm (A.) [ مﺎﻬﻝا ] esin.
ilhâmât (A.) [ تﺎﻡﺎﻬﻝا ] ilhamlar, esinler.
ilim (A.) [ ﻢﻠﻋ ] ilim.
ilkâ (A.) [ ﺎﻘﻝا ] atma, bırakma.
ilkâ etmek atmak.
ilkâh (A.) [ حﺎﻘﻝا ] aşılama, dölleme.
illâ (A.) [ ﻻا ] 1. -den başka. 2.ille de, mutlaka. 3.yoksa, aksi takdirde.
illet (A.) [ ﺖﻠﻋ ] 1.hastalık. 2.sebep.
illî (A.) [ ﯽﻠﻋ ] nedensel.
illiyyet (A.) [ ﺖﻴﻠﻋ ] nedensellik.
ilm (A.) [ ﻢﻠﻋ ] bilim.
ilmî (A.) [ ﯽﻤﻠﻋ ] bilimsel.
217