OsmanliTurkcesiSozlugu

iknâ etmek razı etmek.
ikrâh (A.) [ ﻩاﺮﮐا ] tiksinme, iğrenme.
ikrâh etmek tiksinmek, iğrenmek.
ikrâhen (A.) [ ﺎهاﺮﮐا ] tiksinerek, iğrenerek.
ikrâm (A.) [ ماﺮﮐا ] 1.cömertlik. 2.sunma, armağan etme.
ikrâmiyye (A.) [ ﻪﻴﻡاﺮﮐا ] 1.bahşiş. 2.ikrâm olarak verilen para veya eşya.
ikrâr (A.) [ راﺮﻗا ] 1.itiraf. 2.dile getirme. 3.kabullenme.
ikrâr etmek 1.itiraf etmek. 2.dile getirmek. 3.kabullenmek.
ikrâz (A.) [ ضاﺮﻗا ] borçlandırma, borç verme.
iksîr (A.) [ ﺮﻴﺜﮐا ] olağanüstü etkileri olan şurup.
iktibâs (A.) [ سﺎﺒﺘﻗا ] alıntı.
iktibâs edilmek alınmak.
iktibâs etmek alıntı yapmak, ödünç almak.
iktibâsât (A.) [ تﺎﺱﺎﺒﺘﻗا ] alıntılar.
iktidâ (A.) [ اﺪﺘﻗا ] uyma.
iktidâ etmek uymak.
iktidâr (A.) [ راﺪﺘﻗا ] 1.güçlülük, kudret. 2.görev başındaki yönetim.
iktifâ (A.) [ ﺎﻔﺘﮐا ] yetinme.
iktifâ edilmek yetinilmek.
iktifâ etmek yetinmek.
iktihâl (A.) [ لﺎﺤﺘﮐا ] sürme çekme.
iktirâh (A.) [ ﻩاﺮﺘﻗا ] içinden gelerek konuşma.
iktirân (A.) [ ناﺮﺘﻗا ] yakınlaşma, yaklaşma.
215