OsmanliTurkcesiSozlugu

ifrât (A.) [ طاﺮﻓا ] aşırıya kaçma.
ifrâtkâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻃاﺮﻓا ] aşırıya kaçan.
ifratperestî (A.) [ ﯽﺘﺱﺮﭘ طاﺮﻓا ] aşırıcılık.
ifrâz (A.) [ زاﺮﻓا ] 1.parçalara bölme. 2.parselleme. 3.salgı.
ifraz edilmek salgılanmak, çıkarılmak.
ifrâzât (A.) [ تﺎﺽاﺮﻓا ] 1.salgılar. 2.parsellemeler.
ifrît (A.) [ ﺖیﺮﻔﻋ ] mitolojik canavar.
ifsâd (A.) [ دﺎﺴﻓا ] 1.bozma. 2.bozgunculuk yapma.
ifsâd etmek bozmak, fesada sürüklemek.
ifşâ (A.) [ ﺎﺸﻓا ] açığa vurma.
ifşâ edilmek açığa vurulmak.
ifşâ etmek açığa vurmak.
ifşâât (A.) [ تﺁﺎﺸﻓا ] açığa vurmalar.
iftâr (A.) [ رﺎﻄﻓا ] 1.oruç açma. 2.Ramazan ayında verilen akşam yemeği.
iftâr etmek oruç açmak.
iftâriyye (A.) [ ﻪیرﺎﻄﻓا ] iftarlık, iftar için hazırlanan yiyecek.
iftihâr (A.) [ رﺎﺨﺘﻓا ] övünme, kıvanma, kıvanç.
iftihar etmek övünmek, gurur duymak.
iftihâr etmek övünmek, kıvanç duymak.
iftikâr (A.) [ رﺎﻘﺘﻓا ]yoksulluk çekme.
iftirâ (A.) [ اﺮﺘﻓا ] birine işlemediği suçu yıkma.
iftirâk (A.) [ قاﺮﺘﻓا ] ayrılık.
iftirâs (A.) [ ساﺮﺘﻓا ] parçalama.
208