OsmanliTurkcesiSozlugu

ibâdethâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺧ تدﺎﺒﻋ ] ibadet edilecek yer.
ibâdullah (A.) [ ﷲا دﺎﺒﻋ ] 1.Tanrı’nın kulları. 2.çok, bol.
ibâhat (A.) [ ﺖﺣﺎﺑا ] helal sayma, mübah görme.
ibâhî (A.) [ ﯽﺣﺎﺑا ] helal sayan, mübah gören.
ibârât (A.) [ تارﺎﺒﻋ ] 1.cümleler. 2.paragraflar.
ibâre (A.) [ ﻩرﺎﺒﻋ ] 1.cümle. 2.paragraf.
ibâret (A.) [ ترﺎﺒﻋ ] meydana gelen, oluşan.
ibâte (A.) [ ﻪﺕﺎﺑا ] gece yatırma, geceyi geçirtme, barındırma.
ibdâ’ (A.) [ عاﺪﺑا ] yeni bir şey getirme, yaratma, geliştirme.
ibdâ’ etmek yeni bir şey getirmek, yaratmak, geliştirmek.
ibdâ’kâr (A.-F.) [ رﺎﮑﻋاﺪﺑا ] yaratıcı, yenilik getiren.
ibhâm (A.) [ مﺎﻬﺑا ] belirsizlik.
ibhâmât (A.) [ تﺎﻡﺎﻬﺑا ] belirsizlikler.
ibkâ (A.) [ ﺎﻘﺑا ] 1.devamlılık kazandırma. 2.sınıfta bırakma.
ibkâ etmek devamlılık kazandırmak, yaşatmak.
ibkâen (A.) [ ءﺎﻘﺑا ] eski yerinde bırakarak.
ibl (A.) [ ﻞﺑا ] deve.
iblâğ (A.) [غﻼﺑا] 1.bildirme. 2.ulaştırma.
iblîs (A.) [ ﺲﻴﻠﺑا ] 1.şeytan. 2.hileci.
iblîsâne (A.-F.) [ ﻪﻥﺎﺴﻴﻠﺑا ] şeytanca.
ibn (A.) [ ﻦﺑا ] oğul.
ibrâ’ (A.) [ ءاﺮﺑا ] aklanma.
ibrâ’ etmek aklanmak.
202