OsmanliTurkcesiSozlugu

i’câz (A.) [ زﺎﺠﻋا ] 1.aciz bırakma. 2.şaşırtma.
i’dâdî (A.) [ یداﺪﻋا ] lise.
i’dâm (A.) [ ماﺪﻋا ] yok etme, öldürme.
i’lâ (A.) [ ﻼﻋا ] yükseltme, yüceltme.
i’lâ edilmek yükseltilmek, yüceltilmek.
i’lâm (A.) [ مﻼﻋا ] bildirme.
i’lâm edilmek bildirilmek.
i’lân (A.) [ نﻼﻋا ] ilan.
i’mâl (A.) [ لﺎﻤﻋا ] yapma, işleme.
i’mâr (A.) [ رﺎﻤﻋا ] bayındırlaştırma, mamûr etme.
i’râz (A.) [ ضاﺮﻋا ] 1.yüz çevirme. 2.uzak durma.
i’tâ (A.) [ ﺎﻄﻋا ] 1.verme. 2.verilme. 3.ödeme. 4.ödenme.
i’tâ edilmek 1.verilmek. 2.ödenmek.
i’tâ etmek 1.vermek. 2.ödemek.
i’tâ olunmak verilmek.
i’tâk (A.) [ قﺎﺘﻋا ] âzâd etme, özgür bırakma.
i’tikâf (A.) [ فﺎﮑﺘﻋا ] bir yere kapanma, köşesine çekilerek yaşama.
i’tilâ (A.) [ ﻼﺘﻋا ] 1.yükselme. 2.yüksek rütbeye ulaşma.
i’tizâl (A.) [ لاﺰﺘﻋا ] köşesine çekilme.
i’tizâr (A.) [ راﺬﺘﻋا ] özür dileme.
i’vicâc (A.) [ جﺎﺝﻮﻋا ] eğrilme, burkulma.
İ
200